Blog

Deze week heb ik een werkbezoek kunnen brengen aan Het Passion in Hummelo, wat gelegen is in een prachtig deel van de Achterhoek. 
Het Passion is een time-outvoorziening (tijdelijke opvangplek) voor met name mensen die verslaafd zijn en waarvan de meesten ook van de verslaving af willen komen.

21 februari, Dag van je Moerstaol. En dat is het Urkers voor mij, onderdeel van het Nedersaksisch. Gelukkig zien we steeds meer waardering voor dialecten en hun betekenis voor lokale culturen.

Ik kan me geen jaren herinneren met zoveel onrust als de afgelopen twee jaar. Corona lijkt ons van elkaar te verwijderen. De polarisatie verdeelt ons, is naar binnen gekropen op ons werk, in onze families, onze kerken. Onzekerheid over de toekomst, onze vrijheden, onze gezondheid: ze raken onze onderlinge verhoudingen, soms tot aan de keukentafel toe.

Bidden en danken doen we op Urk met de regelmaat van de klok. In ons gezin, als we alleen zijn. Thuis, in de kerk en op het werk. En als we bidden en danken doen we onze ogen dicht. Zo zijn we dat gewend, zo tonen we respect en zo tonen we eerbied. Bovendien concentreren we ons op die manier maximaal op het gebed.

het lijkt tegenwoordig wel alsof het ritme van ons leven zich beweegt van persconferentie naar persconferentie. Van de ene onzekerheid naar de andere onzekerheid. Alsof het belangrijkste nieuws alleen nog maar uit Den Haag kan komen.
Maar het belangrijkste nieuws wordt niet verteld op persconferenties. Het belangrijkste nieuws staat ook niet altijd in de krant.